Kva er det som skjer i Landsbyen? Kvifor står det ein stor bubil på parkeringsplassen ein morgon? Kvifor kjøper den store mannen i bilen alle bollane Peder greier å baka? Skal ikkje Fjelberg kraftlag få bollar til kaffien? 

I denne boka får du lesa om den unge bakaren Peder som lagar så gode bollar at det vert eit problem. Heldigvis har han gode vener som hjelper til.

Peder Bakar får seg bollemaskin er ei bok som høver for barn i alle aldrar som likar bollar.

Ingvild Sjo har skrive historia, Lars Slettebø har laga teikningane og Peder Bakar har laga bollane.

Frå slutten av 1920-talet og fram til selskapet bytta namn til Tide og seinare vart til Norled, var det Hardanger Sunnhordlandske Dampskipsselskap (HSD) som frakta oss og bilane våre over fjorden. Den runde raude rosetten med bokstavane HS var kanskje det best innarbeidde firmamerket på heile Vestlandet.

No er både HSD og mange av ferjesambanda historie og fleire samband kjem til å bli erstatta av bruer og tunellar i tida som kjem.

Dette er historia om korleis det var før, då dei svarte og kvite ferjene med HSD flagg i masta gjekk på kryss og tvers mellom øyar og fjordbygder og slik sydde landsdelen saman.

Harald Sætre har i mange år interessert seg for ferjer og samferdsle i Hordaland. Han har tidlegare skrive boka «Damp, diesel og pågangsmot» og var ein av hovudforfattarane av boka «Eit skip heitte Stord».

Sunnhordland Åarbok for 2014

Båtbruk og båtbygging i Sunnhordland gjennom 200 år

Redaktør, Sjur Tjelmeland, feire forfattarar

Her er artiklar som fortel om båtbruk og båtbygging I Ølve, Rosendal, Uskedalen, Sunde, Skånevik, Halsnøy, og Leirvik på Stord. I tillegg ein større artikkel som tek for seg båtbruken i heile Sunnhordland.

Sjøen har i alle år vore vegen mellom bygdene i Sunnhordland – og er framleis ein mykje brukt og viktig ferdselsveg.

Til fart i fjordane trengst båtar. Sunnhord-lendingane har lenge hatt eit av dei største båtbyggjarmiljø i landet.

Denne utgåva av årboka tek for seg båtbygginga i Sunnhordland i siste del av 1800-talet og langt inn i 1900-åra. Her fanst byggjematerial i skogane og gode byggje-plassar på strender med trygge hamner – og ikkje minst dugande handverkarar som kunne faget sitt og sette si ære i å gjera godt arbeid.

Båtbygging har alltid vore ein viktig industri i Sunnhordland og ein industri som har staka opp leia inn mot moderne tid, der det i dag er dei mest avanserte flytande konstruksjonane som forlét verftet for å dra på jobb verda rundt.

Forfattar: Peter Helland-Hansen

På det meste vart det bygd 1300 strandebarmarar i året i Strandebarm, Hardanger, og mange har gode minne knytt til denne båttypen. I boka «Strandebarmaren» kjem me tett på båtbyggjarar som hugsar glansperioden i mellomkrigsåra, og me får vera med Peter Helland-Hansen når han byggjer ein ny båt. Her fylgjer me Peter frå han vel emne i skogen, strekkjer kjøl i verkstaden og fram til han sjøset den ferdige båten, med årar og segl. Han viser oss verkstaden, fortel om verktøy og historie og gjev gode råd om reparasjon og vedlikehald.

I kapitlet Marknad og omsetnad gjev Atle Ove Martinussen oss eit blikk inn i den store suksessen strandebarmaren hadde i marknaden. Kvar tok nybygde båtar i tusental vegen?

«Strandebarmaren» er på 376 sider, er rikt illustrert med 906 foto og 172 teikningar. Boka gjev ei god innføring for den som sjølv vil byggja båt – men ei bok kan ikkje stå for den fullstendige opplæringa. For båtbygging må lærast saman med nokon som kan det – og ikkje minst gjennom «å gjera». Eller som Peter seier det: «Det er litt som å dansa. Før me kjem på golvet vert det liksom ikkje noko fart i det.»

Boka er i sal frå 28 oktober.